School at Sea

 

Op het eerste gezicht lijkt het een supercoole reis met een zeilboot en lijkt het allemaal een feest, weg van school, weg van je ouders en weg van verplichtingen.

Maar ik weet niet of ik helaas moet zeggen of dat ik het wel goed vind dat dit niet zo is. Op de boot moet ik gewoon mijn schoolwerk maken, mijn ouders bellen, maar ook moet ik schoonmaken, zeilen, koken, en het afval kleiner maken zodat we dit kunnen opbergen. Naast al deze verplichtingen zijn er nog een heleboel andere dingen die gaan veranderen. Ik zit op een boot met 37 andere leerlingen die allemaal hetzelfde willen en doen.

Mijn moeder zegt altijd dat je het met 1/3 van de mensen goed kan vinden, een andere 1/3 zijn mensen die er gewoon zijn en waar je neutraal mee omgaat, en er is 1/3 van de mensen waar ik het echt niet mee ga kunnen vinden. 3/3 is wiskundig een geheel maar eigenlijk is het 99,99...% en die laatste procent ben je zelf die moet je ook niet vergeten. Omdat ik op een boot zit is er geen ontkomen aan aan andere mensen, vriend of minder aardig. Op de boot leer ik daarmee omgaan, bijvoorbeeld door een hut wisseling waar ik naast een goede vriend waarschijnlijk met iemand op de kamer slaap waar ik het minder goed mee kan vinden.

Daarnaast is het een grote bubbel waardoor er veel meer dingen kunnen. Wanneer ik wacht heb en een zeil moet hijsen en ik aan de verkeerde lijn trek, terwijl ik net heb gezegd dat ik het kan, laten de matrozen mij doortrekken. Dit omdat ik moet leren om hulp te vragen en realistische doelen te stellen.

Natuurlijk zijn het niet allemaal uitdagingen en ga ik grotendeels van de tijd lol hebben en blij zijn. Zoals bijvoorbeeld op een excursie naar een vulkaan op Tenerife of mijn eigen geplande reis op Cuba.